آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص تومورهای بینی و پارانازال عبارتند از:

• استفاده از دوربین آندوسکوپی برای دیدن داخل حفره بینی و سینوس ها. در طی آندوسکوپی بینی، یک لوله نازک با نور و دوربین در انتهای آن وارد بینی می شود. دوربین تصاویر را به مانیتوری ارسال می کند که پزشک از آن برای جستجوی هر چیز غیرعادی استفاده می کند.
• جمع آوری نمونه ای از سلول ها برای آزمایش (بیوپسی). اگر پزشک هر گونه ناهنجاری را در حین آندوسکوپی بینی پیدا کند، می تواند از ابزارهای خاصی برای جمع آوری نمونه بافت استفاده کند. نمونه ها برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شوند.
• آزمایش‌های تصویربرداری برای ایجاد تصاویری از حفره بینی و سینوس‌ها. تکنیک‌های تصویربرداری مورد استفاده برای مشاهده حفره بینی و سینوس ها شامل سی تی اسکن و ام آر آی است.

پزشک ممکن است آزمایش ها و روش های اضافی را بر اساس شرایط خاص بیمار توصیه کند.

 

رفتار

درمان تومورهای بینی و پارانازال بستگی به این دارد که تومور در کجا قرار دارد و چه نوع سلولی درگیر است. تیم مراقبت های بهداشتی با بیمار همکاری خواهد کرد تا یک برنامه درمانی که برای تومور خاص او بهترین است، طراحی کنند.

 

عمل جراحی

اکثر تومورهای بینی و پارانازال با جراحی برای برداشتن تومور درمان می شوند. گزینه های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحی باز. جراحان ممکن است برای دسترسی به حفره بینی یا سینوس نیاز به ایجاد برشی در نزدیکی بینی یا دهان داشته باشند. جراحان تومور و هر ناحیه ای را که ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، مانند استخوان مجاور، برمی دارند.
• جراحی کم تهاجمی. در شرایط خاص، جراحان ممکن است بتوانند با استفاده از آندوسکوپی بینی و ابزارهای خاص به تومور دسترسی پیدا کنند. ابزارها از طریق بینی وارد می شوند و یک دوربین کوچک به جراحان اجازه می دهد تا این عمل را انجام دهند.

تومورهای بینی و پارانازال در نزدیکی ساختارهای مهم در سر قرار دارند، مانند مغز، چشم ها و اعصابی که بینایی را کنترل می کنند. جراحان برای به حداقل رساندن آسیب به این مناطق تلاش می کنند.

 

پرتو درمانی

پرتودرمانی از انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی را می توان به تنهایی یا بعد از جراحی برای درمان تومورهای بینی و پارانازال استفاده کرد.

 

شیمی درمانی

شیمی درمانی یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. در افراد مبتلا به تومورهای بینی و پارانازال، شیمی درمانی ممکن است قبل یا بعد از عمل استفاده شود. شیمی درمانی ممکن است همراه با پرتودرمانی نیز مورد استفاده قرار گیرد.

 

مراقبت تسکینی

مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی تخصصی است که بر تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی تمرکز دارد. مراقبت تسکینی توسط تیمی متشکل از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان ویژه آموزش دیده ارائه می شود. هدف تیم های مراقبت تسکینی بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده‌هایشان است. این شکل از مراقبت در کنار  سایر درمان هایی که ممکن است دریافت کنید ارائه می‌شود.

 

مقابله و حمایت

فهمیدن تومور یا سرطان می تواند بسیار سخت و ترسناک باشد. ی توانید با ایفای نقش فعال در مراقبت های بهداشتی خود به خودتان کمک کنید تا احساس کنترل بیشتری داشته باشید. برای کمک به مقابله، سعی کنید:

• در مورد تومور خود به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد تومور، از جمله سرطانی بودن آن، گزینه های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود سوال کنید. همانطور که بیشتر یاد می گیرید، ممکن است در تصمیم گیری های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید.
• دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک، کمک می کند تا با آن کنار بیایید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه تان اگر در بیمارستان هستید و هنگامی که احساس می کنید تحت فشار هستید، می توانند به عنوان حمایتگر عاطفی عمل کنند.

• کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که بتوانید در مورد امیدها و ترس های خود با او صحبت کنید. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، فرد روحانی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

  از پزشک خود در مورد گروه های حمایتی در منطقه تان بپرسید.

•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علامت یا علائمی دارید که شما را نگران می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

اگر پزشک معتقد باشد که ممکن است تومور بینی یا پارانازال داشته باشید، ممکن است به یک پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد.

از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند کوتاه باشند و از آنجا که اغلب موارد زیادی برای صحبت وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا آماده شوید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

زمان با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. در مورد تومورهای بینی و پارانازال، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• آیا من سرطان دارم؟
• تومور من کجاست؟
• چه آزمایشات دیگری نیاز دارم؟
• گزینه های درمان من چه هستند؟
• آیا درمانی وجود دارد که برای نوع تومور من بهترین باشد؟
• عوارض جانبی بالقوه برای هر درمان چیست؟
• آیا باید به دنبال نظر دوم باشم؟ آیا می توانید نام متخصصانی را که توصیه می کنید به من بدهید؟
• آیا من واجد شرایط آزمایشات بالینی هستم؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
• چه چیزی تعیین می کند که باید برای ویزیت بعدی برنامه ریزی کنم؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. آماده پاسخ دادن به آنها باشید. ممکن است بپرسد:

 

• چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
• آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟